Düşün gönül devr-i dünya işini
Yastık elden gitti başım ağlıyor
Nazar kıl dünyanın car köşesine
Akar gözlerimden yaşım ağlıyor

Dolaşır sinnimiz bellidir yeri
Dahi arz edemem devleti varı
Çalışmaz cesedim kalmıştır geri
Dolaşır peşime işim ağlıyor

Giden gün ömürden gitti bilemem
Her gidip gelenden haber alamam
Yediğim taamdan lezzet bulamam
Bozuldu damağım dişim ağlıyor

Sefil Heyran kendin hayale daldın
Sarardı gül benzin bak nice soldun
Arayıp pirliği nerede buldun
Gece hayalımda düşüm ağlıyor