Ey benim vefasız hüsnü cemalim
Boş yere kendine kızdığın yeter
Böyle gelmiş böyle gider bu halim
Yanısıra beni ezdiğin yeter

Gazele dönmesin ol bağ-ı gülşen
Mestane gözlerin etme perişan
Metanete bürün sevgiyi kuşan
Nafile canından bezdiğin yeter

Veçhinde okunur aşkın nihanı
Eğil de farkeyle seni seveni
Gir gönül haneye yerini tanı
Varıp yaban elde gezdiğin yeter

Dost eğer sevgiden ilham alırsan
Sadakat hükmüne bağlı kalırsan
Eğer irşat olup hakkı bilirsen
Dertli Fedai'yi üzdüğün yeter